HYDROTERAPIA
Podczas realizacji projektu „Lepsze jutro” wsparciem w formie hydroterapii objętych było osiem osób, w wymiarze 1h/ tydzień/osobę. Terapia prowadzona była indywidualnie przez specjalistę – hydroterapeutę.
Na podstawie przeprowadzonej diagnozy wstępnej opracowane zostały Indywidualne Plany Działania (IPD), w których zawarte były cele projektu przewidujące zwiększenie samodzielności i niezależności, samoakceptację oraz poprawę zdrowia i samopoczucia a także osiągnięcie w jak największym stopniu poziomu funkcjonowania uczestnika na miarę jego możliwości rozwojowych. W oparciu o IPD prowadzona była indywidualna terapia. Na bieżąco prowadzona była również systematyczna obserwacja uczestników pozwalająca monitorować postępy i modyfikować sposoby prowadzonego oddziaływania.
Wśród uczestników, którzy we wstępnej fazie prowadzonych zajęć przejawiali niepokój nową formą, w końcowym okresie zajęć wykazywali duże zaangażowanie i zainteresowanie tą formą terapii. Uzyskali oni zadawalające efekty objawiające się zwiększeniem samodzielności i zaradności w obrębie czynności samoobsługowych, jak również poprawie zdrowia i samopoczucia na co wskazywać mogą – brak zachorowań, a co za tym idzie brak zmian w planie i realizacji godzin projektowych. Pobyt w wodzie o zmiennej temperaturze pozwolił na zbudowanie odporności. Uczestnicy po zajęciach wyciszeni i zrelaksowani daje się zaobserwować, u niektórych zmniejszenie napięć emocjonalnych oraz wybuchów agresji. Aktywność w wodzie wykonywane ćwiczenia wsparły ogólny rozwój oraz przyśpieszyły opanowanie właściwej koordynacji ruchowo-wzrokowej. Kontakt ze środowiskiem wodnym, możliwości jakie daje przebywanie w wodzie, wspólne zabawy dały uczestnikom wiele nowych nieznanych przeżyć i pozwoliły na uzyskanie pożądanych efektów. Podsumowując – hydroterapia to radość z obcowania z wodą i świetna terapeutyczna zabawa.
HIPOTERAPIA
Wsparciem w formie hipoterapii objętych zostało 8 osób, w wymiarze 1godz./tydzień/dziecko. Terapia miła charakter indywidualny i prowadzona była przez 1 rehabilitanta. Na bieżąco prowadzona była systematyczna obserwacja uczestników pozwalająca monitorować postępy i modyfikować sposoby prowadzonego oddziaływania.
Zajęcia odbywały się na terenie padoku, w sali ćwiczeń – siłownia, w których wzmacniane były poszczególne partie mięśni, a także na przyrządzie elektrycznym – Jeździec Fitness Professional. Celem zajęć była normalizacja napięcia mięśniowego (wywołana łagodnym rytmicznym kołysaniem podczas chodu konia oraz ciepłem jego ciała), kodowanie w mózgu prawidłowego wzorca ruchu miednicy podczas chodu, hamowanie odruchów patologicznych przez odpowiednie ułożenie lub posadzenie dziecka na koniu, doskonalenie równowagi i koordynacji wzrokowo – ruchowej, a także orientacji w przestrzeni – kształtowanie równowagi poprzez konieczność utrzymania się na ruchomym podłożu, poprawa reakcji obronnych – opieranie rąk na grzbiecie konia, stymulacja i normalizacja czucia powierzchniowego, zwiększenie poczucia własnej wartości, zmniejszenie zaburzeń emocjonalnych, rozwijanie pozytywnych kontaktów emocjonalnych. Prowadzona terapia pozwoliła na uzyskanie przez uczestników pożądanych efektów oraz zrealizowanie założonych celów. Wzmocniła ich wiarę we własne siły i możliwości. Umożliwiła rozwój fizyczny i emocjonalny.
Prowadzenie wsparcia w formie masażu klasycznego
Wsparciem w formie masażu klasycznego w kolejnej zakończonej edycji projektu objętych zostało 8 osób, w wymiarze 1 godz./tydzień/dziecko. Przeprowadzono 48 godzin terapii masażu na każdego beneficjenta. Terapia ma charakter indywidualny i prowadzona jest przez fizjoterapeutę.
Masaż jako bodziec mechaniczny przede wszystkim działa na obwodowy układ nerwowy. Za pośrednictwem obwodowych włókien czuciowych masaż wywiera wpływ na ośrodkowy układ nerwowy, powoduje wysyłanie bodźców do mięśni, gruczołów wydzielania wewnętrznego oraz do poszczególnych narządów ustroju wspomagając pracę wszystkich układów i narządów. Zabiegi te eliminują zaburzenia w rozwoju motoryczności, podnoszą ogólną sprawność i wydolność organizmu dziecka. Uaktywniają układy: narządów ruchu, nerwowy, wydzielania wewnętrznego, limfatyczny, krążeniowy i oddechowy.
Obserwowalne efekty prowadzenia zabiegów masażu.
Zwiększenie zakresu ruchów stawów
Przyspieszenie procesów regeneracji i zdrowienia organizmu
Wyregulowanie napięcia tkanek
Poprawa ogólnego stanu psychofizycznego.
Wyrównywanie odchyleń fizjologicznych.
Poprawa wydolności krążeniowo oddechowej.
Poprawa koordynacji, równowagi i precyzji ruchu.
Zwiększenie wytrzymałości wysiłkowej.
Usprawnienie zaburzeń statyki ciała.
Ogólne wszechstronne wzmocnienie mięśni.
Usunięcie kwaśnych metabolitów przemiany materii.
Dokrwienie i dotlenienie tkanek.
Podtrzymanie wytrzymałości wysiłkowej mięśnia i gotowości do pracy.
Gimnastyka korekcyjna
Wsparciem w formie gimnastyki korekcyjnej objętych zostało 8 osób, w wymiarze
1 godz./tydzień/dziecko. Udział w zajęciach rozpoczęło 7 osób, natomiast 1 osoba kontynuuje terapię. Wszystkie dzieci uzyskały postęp w wyniku przeprowadzonych zajęć. Terapia miała charakter indywidualny i prowadzona była przez jednego rehabilitanta. Systematycznie prowadzona była obserwacja uczestników. Pozwalała ona na monitorowanie postępu i modyfikowanie sposobu prowadzonego oddziaływania. Zajęcia odbywały się w sali terapii ruchowej oraz na siłowni.
Celami zajęć było – skorygowanie istniejących zaburzeń statyki ciała i doprowadzenie jej, o ile jest to możliwe, do stanu prawidłowego, likwidacja istniejącej wady lub zahamowanie jej rozwoju niedopuszczenie do powstania wad postawy ciała, gdy zaistnieją warunki sprzyjające ich powstaniu, doprowadzenie sprawności fizycznej dziecka do stanu uznanego za prawidłowy.
Podczas zajęć z zakresu gimnastyki korekcyjnej kształtowano równowagę, gibkość, orientację przestrzenną. Likwidowano zaburzenia w rozwoju motoryczności, wzmacniano gorset mięśniowy, mięśnie grzbietu, brzucha, kończyn górnych i dolnych, stóp, mięśnie pasa barkowego i biodrowego oraz mięśnie posturalne. Wygaszano odruchy nieprawidłowej postawy i kształtowano nawyk prawidłowej postawy ciała a także zwiększano wytrzymałość i siły mięśniową. Poprzez zastosowanie ćwiczeń kształtujących, oddechowych i wytrzymałościowych, uczestnicy stopniowo podnosili sprawność ogólną i wydolność organizmu. Ćwiczenia odbywały się z zastosowaniem obciążenia oraz oporu. Zajęcia prowadzone były z wykorzystaniem przyborów, z podziałem na stacje ćwiczebne oraz w formie zabawowej. Zastosowanie różnych form, metod, zabaw wpłynęło na osiągnięcie pozytywnych efektów całokształtu działań, a także intensyfikację ruchu, uatrakcyjnienie zajęć, wzrost zainteresowania nimi oraz pogłębienie motywacji do ćwiczeń.
TERAPIA SI
Realizując projekt ,,Lepsze jutro” w terminie od 01.04.2021 do 31.03.2022 wsparciem w ramach zajęć z Integracji Sensorycznej objętych było 8 uczniów, w wymiarze 1 godz./tydzień/dziecko. Terapia miała charakter indywidualny, a jej celem była prawidłowa stymulacja układu nerwowego oraz poprawa jakości przesyłania i organizacji informacji odbieranych przez różne zmysły dzieci uczestniczących w zajęciach. Oddziaływanie terapeutyczne polegało na planowym bodźcowaniu trzech podstawowych zmysłów: dotyku, czucia głębokiego, równowagi, które stanowią bazę dla wykształcenia wyższych, bardziej zaawansowanych umiejętności przetwarzania sensorycznego. Podczas terapii stosowano multistymulację, czyli łączenie różnego rodzaju bodźców jednocześnie. Podczas ćwiczeń stymulowano zmysły dzieci prowadząc do poprawy umiejętności odbierania i przetwarzania wrażeń zmysłowych. Nauczano planowania ruchu, lepszego poznania własnego ciała i opanowania ruchów precyzyjnych. W trakcie terapii dzieci były zachęcane i kierowane do wykonywania aktywności, które wyzwalały odpowiednie reakcje na bodźce sensoryczne. Realizowane były odpowiednie aktywności dostarczające stymulacji przedsionkowej, proprioreceptywnej i dotykowej. Stopień trudności tych zadań stopniowo wzrastał dla uzyskania bardziej zorganizowanych i zaawansowanych reakcji. Praca ukierunkowana była na naukę kontrolowania postawy oraz czucia ciała, jego ruchów i pozycji w jakich się znajduje. Kształtowano odczucie posiadania lewych i prawych części ciała, a także głównej osi ciała. Usprawniano napięcie mięśniowe w obrębie postawy i obręczy barkowej. Ćwiczenia uzupełniane były o masaż normalizujący czucie powierzchniowe i stymulujący czucie głębokie. Wykonywano ćwiczenia z przekraczaniem linii środkowej. Zastosowano ćwiczenia siłowe, które zapewniły wzmożoną aktywność mięśni i dodatkowe informacje płynące ze stawów do mózgu przez co zwiększyła się świadomość ciała. W trakcie prowadzonych zadań rozwijano umiejętność skupienia uwagi uczniów na tym, co dzieje się w danym momencie, odróżniania pierwszego planu (ważnych informacji) od tła, czyli zauważenia właściwego obiektu i wejście z nim w interakcję. Rozwijano umiejętność spostrzegania stosunków przestrzennych i koordynacji oko-ruchowej, funkcji percepcyjno – motorycznych i pamięci wzrokowej. Program terapeutyczny zaburzeń integracji sensorycznej zawierał różne kombinacje zadań. Znalazły się wśród nich między innymi: ćwiczenia równoważne, kontrolujące postawę, poprawiające koordynację wzrokowo-ruchową, zadania z komponentą rotacyjną lub horyzontalną, trening grafomotoryczny i fiksacji wzroku. Rozwijano sprawność słuchu fonematycznego, zwiększano wrażliwość na poprawność artykulacyjną wypowiedzi. Doskonalono dużą i małą motorykę. Podczas zabaw z muzyką, uczono odtwarzania i rozpoznawania rytmów, poruszania się w rytm muzyki. Rozwijano myślenie przyczynowo-skutkowe podczas układania i opowiadania historyjek obrazkowych. Dzieci wykonywały ćwiczenia na podwieszkach, w oparciu o różnorodny sprzęt i przybory gimnastyczne, pokonywały różnego rodzaju tory przeszkód. Z dużym zainteresowaniem brały udział w zabawach mających na celu normalizację systemu przedsionkowego i dotykowego. Dobór treści i tempo ich realizacji dostosowane były do poziomu funkcjonowania psychofizycznego uczniów, również stopień trudności zadań dostosowany był do ich możliwości. Uwzględniały one potrzeby poznawcze, sprawność ruchową oraz aktywność twórczą dzieci.
Efekty: Podczas prowadzonej terapii zmieniło się zachowanie dzieci, poprawiła się integracja wzrokowo – słuchowo – dotykowo – kinestetyczno – ruchowa. Zwiększyła się sprawność i wydolność fizyczna. Widoczna jest poprawa kontroli postawy i pamięci naśladowczej. Usprawnił się system wzrokowy, pamięć wzrokowa a także zdolność do rozpoznawania i różnicowania bodźców wzrokowych oraz ich interpretacji poprzez skojarzenia z wcześniejszymi doświadczeniami. Na bazie integracji wrażeń przedsionkowych i proprioceptywnych uczestnicy rozwinęli umiejętność planowania motorycznego, kontroli ruchów liniowych i rotacyjnych. Dzieci lepiej radzą sobie też z integracją i porządkowaniem bodźców płynących ze świata zewnętrznego. Zanikają agresywne reakcje u osób mających trudności z przystosowaniem się do nowej sytuacji, zmniejszyła się nadpobudliwość ruchowa. Dzieci lepiej komunikują swoje potrzeby i nawiązują interakcje z otoczeniem. Poprawiła się koordynacja ruchowa i zmysł równowagi (dzieci zaczynają prawidłowo używać przedmiotów takich jak piłka, kredki czy nożyczki). Terapia sensoryczna poprawiła też zdolność koncentracji u dzieci – potrafią przez dłuższy czas skupiać uwagę na wykonywaniu jednej czynności, przestają się rozpraszać, a w każdym razie rozpraszają się w mniejszym stopniu. Dzieci nie reagują już płaczem lub krzykiem na bodźce sensoryczne, co znacznie ułatwia życie im samym, i ich opiekunom. Obcowanie ze specjalistycznym sprzętem i różnorodnymi ciekawymi przyborami zachęciło dzieci do własnej inicjatywy i dążenia do samorozwoju. Usprawnienie procesów układu przedsionkowego, proprioceptywnego, wzrokowego, słuchowego i dotykowego wpłynęło na zmianę zachowań w sferze motorycznej i poznawczej dzieci. Widoczna jest poprawa stosunków z rówieśnikami oraz zwiększone poczucie własnej wartości.
W okresie sprawozdawczym zrealizowano 384 godziny zajęć dla 8 uczestników (średnio 35 h na 1 beneficjenta).
